Ik leerde om voor mezelf te kiezen

Dankzij de hulp heb ik kansen gekregen

Hind was ongeveer vier jaar toen zij deels uit huis werd geplaatst: de helft van de tijd woonde ze in een pleeggezin en de andere helft bij haar moeder. Haar moeder schakelde zelf de hulp in van  Jeugdbescherming Brabant (voorheen Bureau Jeugdzorg Noord-Brabant).  Ze had depressies, er was geen vader in beeld en ze kon de zorg voor Hind niet aan. Maar op school merken ze dat het niet goed gaat. Als Hind vijf jaar is, wordt ze volledig in een pleeggezin geplaatst. Ondanks dat haar moeder zelf de hulp heeft aangevraagd, krijgt ze daar spijt van. Door haar opmerkingen aan Jeugdbescherming Brabant over de pleeggezinnen, wordt Hind in korte tijd in wel tien verschillende pleeggezinnen geplaatst.

“Als klein kind begrijp je dat niet zo goed. Waarom moest ik telkens weer verhuizen? Ik werd erdoor beschadigd, kreeg bindingsangst en psychische problemen”, vertelt Hind. Sinds 2006 woont ze bij haar huidige pleeggezin. Ze heeft het hier naar haar zin. Haar moeder heeft de voogdij niet meer en Hind kan eindelijk zichzelf zijn. “Dat was moeilijk voor mijn moeder. Plots had ze niets meer te zeggen over mij.”

In het begin van de uithuisplaatsing zag Hind haar moeder zo’n één keer per maand. Dan voelde Hind zich de volwassene van hen twee. “Ik zat in een moeilijke positie. Ik wilde me graag aanpassen aan mijn moeder. Maar daardoor was ik mezelf niet. In het begin huilde ik veel. Nu doe ik een VWO-opleiding. Dat was niet gelukt zonder Jeugdbescherming Brabant. Als ik bij mijn moeder was blijven wonen, had ik voor haar moeten zorgen.”

Het contact tussen Hind en haar moeder was vanaf 2006 moeizaam. Als haar moeder depressieve buien had, dan was er geen contact. Gevolgd door een periode dat ze Hind ineens wel  wil zien. De jeugdzorgwerker van Jeugdbescherming Brabant raadt Hind aan de situatie te accepteren zoals deze is. “Ik praatte in die tijd enorm veel met mijn jeugdzorgwerker. Daar had ik veel aan. Later spoorde zij me aan om voor mezelf te kiezen en niet te denken aan mijn moeder. Ik legde mijn focus op mijn studie en nam tweeënhalf jaar geleden de moeilijke beslissing om geen contact meer te hebben met mijn moeder.”

Een paar maanden voordat Hind achttien jaar werd, vroeg haar jeugdzorgwerker wat Hind wilde doen met het contact. “Mijn moeder zei altijd dat als ik achttien jaar werd, ik mocht weten wie mijn vader is. Ze dacht altijd dat ik weer bij haar zou gaan wonen.  Ze begrijpt niet dat ik dat helemaal niet meer wil en dat ik niet naar mijn vader vraag.”

De laatste keer dat Hind haar moeder zag, maakte ze haar duidelijk dat ze zich focust op school en op haar eigen leven. “Dat was heel moeilijk. Ik heb me altijd aangepast aan anderen. Maar ik moest dit zeggen, anders zaten we allebei vast. En dat is niet fijn. Ik heb jaren mijn mond gehouden en zette mezelf nooit op de eerste plaats. Ik kon de problemen van mijn moeder er niet bij hebben. Daarom heb ik alle kracht verzameld en het moeilijke besluit genomen.”

Een aantal weken geleden belde Hind haar moeder. Helaas nam ze niet op. Nu ze achttien jaar is, kan de jeugdzorgwerker haar niet meer begeleiden. Een coach van Contour De Twern helpt haar verder. “Zo viel ik niet in een zwart gat. Ik was zelf nog niet klaar voor contact met mijn moeder. Maar mijn coach helpt mij om te kijken hoe het nu verder moet. De coach denkt met mij mee. Ik vind het fijn om daar mee te praten en te oefenen.”

De jeugdzorgwerker van Jeugdbescherming Brabant  noemde Hind weleens  haar een engeltje. Niet Hind, maar haar moeder had de extra hulp nodig. Er waren periodes dat de jeugdzorgwerker contact niet nodig vond, zo goed ging het met Hind en het pleeggezin. Maar er was in ieder geval één keer per jaar een evaluatie waarin doelen werden gesteld voor het komende jaar. Dat was een belangrijke houvast voor Hind: “Ik heb altijd het gevoel gehad dat ik terecht kon bij mijn jeugdzorgwerker. Ik mocht altijd bellen. Ik snap wel dat soms negatief gesproken wordt over Jeugdbescherming Brabant, maar dit is vaak vanuit ouders gezien. Ik ben heel dankbaar voor de kansen die ik heb gekregen dankzij Jeugdbescherming Brabant, ook al was het niet altijd even makkelijk.”

Een tip van Hind voor anderen die in dezelfde situatie zitten: “Je hebt snel de neiging om jezelf weg te cijferen. Maar uiteindelijk gaat het om jouw toekomst. Ik leerde om voor mezelf te kiezen. Ik ben van nature al een prater en dat heeft zeker geholpen. Als je je verhaal kwijt kunt, bijvoorbeeld aan je jeugdzorgwerker, dan kom je zeker verder.”